Eleştirel Ebeveyn/İç ses

İŞLENMEMİŞ GÜNAHLAR BAĞIŞLANAMAZ

Bazen kendimizi suçlu gibi hissetsekte bu duygunun etkisinden bir müddet sonra kurtuluruz. Bazılarımız için ise bu o kadar kolay değildir. Bu kişiler için suçluluk süreklilik kazanıp bağışlanması mümkün olmayan bir günah işlemiş gibi hissetmelerine neden olabilmektedir.

Katı ve eleştirel ebeveynlerle yetişen çocukların haklarında söylenenleri (onu niye öyle yaptın, buradan niye böyle geçtin, gözünün üstünde niye kaşın var…) değerlendirme şansı nerdeyse hiç olmaz.

Bu muameleler zamanla içlerinde acımasız, memnun edilemez bir sese dönüşür. Kendilerine aitmiş gibi zannettikleri bu ses onlara; hiçbir şeyi düzgün yapamadıklarını, yapsalar bile bunun şans eseri olduğunu, bir dahakine bu kadar şanslı olmayacaklarını söyler durur.

İçinizde hep aynı şeyleri söyleyen bozuk bir plak var gibidir. Onun konuşması ve sizi aşağılaması için nefes alıp vermeniz yeterlidir. Hata yapmanıza, bir kusur işlemenize gerek yoktur, o sizi bir kusur, hata olarak görür ve buna inanmanız için elinden geleni yapar.

İçlerinde böyle bir sesle dolaşan insanlar umutsuzca affedilmeyi bekler ama ortada affedilecek bir kusur da yoktur. Sadece suçlu olduklarına inandırmış, acımasız bir iç sese sahiptirler. Yapmaları gereken affedilmeyi beklemek değil o sesten kurtulmaktır.

İçinize bir anda çöken suçluluk hisleriyle boğuşurken veya kendinizi bir şeyleri telafi etmeye çalışırken bulduğunuzda; ne yapıyorsanız bırakın ve hissettiğiniz duyguyu, yapmaya mecburmuş gibi hissettiğiniz eylemi inceleyin. (Yoğun Duygularla Başa Çıkabilmek adlı paylaşımımı incelemenizi öneririm)

Bu kötü hislerin etkisinden kurtulduğunuzda kendinize sorun; Bunu gerçekten yapmak zorunda mıyım? Yapmazsam gerçekten ………… olur mu?

Unutmadan, bağışlanma umuduyla yaptığımız her eylem suçluluk ateşini harlamaktan başka bir işe yaramaz. Zira C. G. Jung’un da dediği gibi; “İŞLENMEMİŞ GÜNAHLAR BAĞIŞLANAMAZ”